Jerzy Tomaszewski (ur. 1930) - polski historyk i politolog, profesor.

W 1954 uzyskał w Szkole Głównej Planowania i Statystyki magisterium z historii gospodarczej. Następnie w 1960 uzyskał stopień doktora, a w 1964 doktora habilitowanego. Od 1972 profesor nadzwyczajny, a od 1980 profesor zwyczajny.

W latach 1950-1954 był zatrudniony jako zastępca asystenta i asystent w Katedrze Historii Gospodarczej. Pracował jako aspirant w Instytucie Nauk Społecznych przy KC PZPR w latach 1954-1956. Od 1957 do 1964 ponownie pracował w SGPiS, gdzie był asystentem, a następnie adiunktem. W latach 1965-1970 był docentem oraz kierownikiem Instytutu Nauk Politycznych w SGGW. Od 1970 był zatrudniony w Instytucie Nauk Politycznych UW kolejno jako docent, profesor nadzwyczajny, a od 1980 jako profesor zwyczajny.

W 1990 został pracownikiem naukowym Instytutu Historycznego UW. Od 2002 na emeryturze, pozostaje wykładowcą IH UW.

Pełnił również funkcję kierownika Centrum Badania i Nauczania Dziejów i Kultury Żydów w Polsce im. Mordechaja Anielewicza. Od 1970 zasiadał w Radzie Naukowej, a od 1985 w Zarządzie Żydowskiego Instytutu Historycznego, był członkiem komitetu redakcyjnego Biuletynu ŻIH i rocznika "Polish Studies in Polish Jewry".

W 1984 w poznańskim pezetpeerowskim "Nurcie" stwierdził, że to "Polacy mordowali Ukraińców, kobiety, dzieci i starców i to nie była samoobrona" była to obelga i kłamstwo historyczne, skierowane przeciwko środowiskom kombatanckim żołnierzy 27. Wołyńskiej Dywizji AK.