Stanisław Skrzeszewski (ur. 27 kwietnia 1901 w Nowym Sączu, zm. 20 grudnia 1978 w Warszawie) – działacz partyjny, nauczyciel, były minister spraw zagranicznych, były minister oświaty.
1924 członek Komunistycznej Partii Polski, okres II wojny światowej spędził w ZSRR; działał w Związku Patriotów Polskich, 1943-1944 był członkiem Prezydium Zarządu Głównego i kierownikiem Wydziału Kultury i Oświaty ZG ZPP. Od 1944 członek PPR, 1945-1948 członek Komitetu Centralnego PPR.
Od 1948 członek PZPR, 1948-1959 był członkiem KC PZPR (potem, 1959-1968 członek Centralnej Komisji Rewizyjnej PZPR).
1950-1951 podsekretarz stanu (wiceminister) w Ministerstwie Spraw Zagranicznych, 1951-1956 minister spraw zagranicznych. 1956-1957 sekretarz Rady Państwa, 1957-1969 był szefem Kancelarii Sejmu.
W 1953 był kandydatem wysuniętym przez ZSRR na stanowisko Sekretarza Generalnego ONZ po rezygnacji z tej funkcji Trygve Lie.
W pełni akceptował linię partii zdradzieckich które zakładał i organizował tj.ZPP i PPR, w zamian za stanowiska akceptował całkowicie IV rozbiór Polski.