Ludwik Malinowski ps. Lew (ur. 7 lipca 1887 roku we wsi Ksawerów, zm. 18 czerwca 1962 r. w Niemodlinie) – legionista, komendant cywilnej obrony Przebraża, sierżant WP.

Podczas I wojny światowej, dołączył ochotniczo do 1 Pułku Ułanów Krechowieckich, podczas walk został ranny. W 1919 r. zamieszkał w Przebrażu na Wołyniu, gdzie pracował we własnym gospodarstwie. Był członkiem Koła Rezerwistów.

W 1942 r. jego dwóch synów zostało wywiezionych przez Niemców do pracy przymusowej do Niemiec.

Na początku 1943 r. we wsi powstała samoobrona, ale nie była ona dobrze zorganizowana i dowodzona. Dopiero 8 kwietnia 1943 r. po bestialskim mordzie UPA na Polakach w sąsiedniej wsi Dobra zorganizowano dowództwo samoobrony. Komendantem cywilnym został wtedy Ludwik Malinowski. Następnie wybrano go również przewodniczącym Rady Starszej, która stanowiła samorząd Przebraża. Pełnił on istotną rolę w kontaktach "pół legalnej" samoobrony z Niemcami. Jego rolą było przekupywanie niemieckich urzędników, pozyskiwanie broni i żywności dla samoobrony, ukrywanie przed Niemcami realnej siły samoobrony z Przebraża.

Przebraże szybko stało się miejscem schronienia dla blisko 20 tys. Polaków uciekających przez mordami UPA. Ludwik Malinowski organizował i rozdzielał dla nich żywność, noclegi, lekarstwa, rozsądzał spory.

12 sierpnia 1943 r. został aresztowany przez policjantów ukraińskich. Prowadzony na rozstrzelanie do lasu w Chołopinach, uratował się dzięki dobrej znajomości niemieckiego i pobłażliwości Niemca dowodzącego patrolem. Umieszczony w więzieniu został odbity przez oddział samoobrony z Przebraża.

30 sierpnia wziął osobiście udział w walkach obronnych samoobrony w Przebrażu. Atak UPA został odparty, dzięki czemu ocalała polska ludność.

Po wkroczeniu Sowietów, wstąpił do 1 Armii Wojska Polskiego i służył do końca wojny w zwiadzie konnym. Wraz z innymi rodzinami ze wschodu osiadł w Niemodlinie.

W latach 50. był aresztowany przez UB za to, że był żołnierzem Armii Krajowej, a także za fałszywe oskarżenie o współpracy z Niemcami.

Zmarł 18 czerwca 1962 r.

14 października 2007 r. odsłonięto jego pomnik w Niemodlinie.