Bitwa Pszczyńska - tym terminem określa się walki przebiegające w dniach 1-2 września 1939 roku w okolicy miasta Pszczyna pomiędzy wojskami III Rzeszy a wojskami polskimi. Była to jedna z bitew granicznych wojny obronnej Polski w 1939 roku.

Po stronie niemieckiej w walkach brała udział 5 dywizja pancerna wchodząca w skład VIII korpusu armijnego, należącego do grupy armii "Süd" (południe). Głównym celem 5 DPanc. było zdobycie przyczółków na Wiśle, co miało ułatwić dalszy atak w głąb Polski. Po stronie polskiej w bitwie brała udział 6 Dywizja Piechoty wchodząca w skład armii "Kraków".

Po zdobyciu Rybnika i Żor, niemiecka 5 DPanc. zmierzała w kierunku punktów polskiej obrony: Brzeźc, oraz na północ od nich, przysiółka Branica (na wschód od Suszca). Brzeźce były korzystnym miejscem na obronę: miejscowość położona na wzgórzu, rzeka Pszczynka, sieć rowów melioracyjnych, podmokły teren. Odcinków broniły dodatkowo baterie artylerii.

1 września, Niemcy trzykrotnie atakowali odcinek w Brzeźcach i pomimo przedarcia się kilku czołgów, ostatecznie wszystkie trzy ataki zostały odparte.

Wieczorem 1 września przyszedł zaskakujący dla żołnierzy polskich rozkaz, nakazujący wycofanie się na zasadnicze pozycje obronne koło Pszczyny.

Rankiem 2 września Niemcy uderzają czołgami (w liczbie około 130) z pozycji położonej we wsi Łąka w kierunku Goczałkowic i wzgórza. Zdobywając te pozycje w Goczałkowicach mają dogodne położenie do kolejnego ataku z południa na północ na następny fragment polskiej linii obrony. Polacy stawiają dramatyczny opór, ale ulegają z powodu przewagi wroga. Na południe od Pszczyny powstaje 2-3 kilometrowa wyrwa w polskiej obronie. Przez wyrwę niemieckie wojska pancerne (w tym około 280 czołgów) uderzają głównie w kierunku na Ćwiklice i Jankowice. Odzywają się polskie baterie artylerii rozmieszczone w okolicach Ćwiklic, jednak z powodu przytłaczające przewagi, wynik walki jest przesądzony.

Gdy wojska niemieckie minęły Ćwiklice, płk Misiąg wydał fatalny rozkaz wyjścia odwodów 6 DP - II i II batalionu 16 pp z lasu "Brzeziny" i przemieszczenia się do Ćwiklic. Doszło do masakry - II batalion został dosłownie rozjechany przez czołgi. Poległo 217 żołnierzy.

W dalszej kolejności, wojska niemieckie skierowały się w kierunku przeprawy na Wiśle w pobliżu wsi Góra.

Skutki przegranej miały wpływ na losy całej armii "Kraków".