127
123
125
Zbrodnie w Jarosławiczach

Zbrodnie w Jarosławiczach - zbrodnie na polskich oraz ukraińskich mieszkańcach wsi Jarosławicze dokonane przez oddział UPA oraz niezrzeszonych Ukraińców zamieszkałych we wsi. Jarosławicze były wsią ukraińską, zamieszkaną ponadto przez kilkanaście rodzin polskich, a do roku 1941 lub 1942 także przez pojedyncze żydowskie. Oddziały UPA pojawiały się w miejscowości już w styczniu, lutym i maju 1943, jednak za każdym razem rezygnowały z napadu lub wyrządzały jedynie pomniejsze straty materialne. Według wspomnień zgromadzonych przez Władysława i Ewę Siemaszków, rankiem 22 maja lub 18 czerwca tego samego roku doszło do zmasowanego ataku na wieś, w czasie którego oddział UPA zamordował, w kilku przypadków z użyciem tortur, co najmniej 54 Polaków. Zginęło również troje Ukraińców, którzy wcześniej czynnie pomagali Polakom. Pojedyncze osoby zdołały uciec z miejsca napadu. Następnego dnia Stanisław Żukowski, który w czasie masakry zdołał uratować się ucieczką, w towarzystwie stryja, mieszkańca Dubna, wrócił na miejsce zdarzenia w celu dokonania oceny sytuacji. Na miejscu obydwaj zostali zaatakowani i zabici przez miejscowych Ukraińców. Inni Polacy, którzy uciekli z Jarosławicz, otrzymali pomoc od czeskich mieszkańców sąsiedniej wsi Krupna Granica.


Bibliografia

  • E. Siemaszko, W. Siemaszko, Ludobójstwo dokonane przez nacjonalistów ukraińskich na ludności polskiej Wołynia 1939-1945, Warszawa 2000 , Wydawnictwo "von Borowiecky"; ISBN 83-87689-34-3, t.I, ss.65-66