Zbrodnia w Serocku 1939 – zbrodnia dokonana przez oddział Wehrmachtu na polskich jeńcach wojennych podczas kampanii wrześniowej w 1939. W nocy z 4 na 5 września na polu pod wsią Serock (Powiat świecki) niemieccy strażnicy zastrzelili kilkudziesięciu wziętych do niewoli żołnierzy Armii "Pomorze".

Pole pod Serockiem było miejscem, gdzie rozlokowano na nocleg kilka tysięcy jeńców z rozbitych oddziałów Armii "Pomorze". Feralnej nocy doszło tam jakoby do próby ucieczki, podczas której wybuchła panika. Oświetliwszy nagle całe pole reflektorami, Niemcy rozpoczęli bezładną strzelaninę, w wyniku której zabito kilkudziesięciu jeńców, dokumenty Wehrmachtu mówią o 84 ofiarach. Zbrodni dokonali żołnierze niemieckiego 604. batalionu budowy dróg

Zaczęła się gwałtowna strzelanina, którą przerwała dopiero energiczna interwencja oficerów. Żołnierze 604. batalionu budowy dróg z nadmiernego zdenerwowania zastrzelili 84 jeńców – fragment dziennika wojennego niemieckiego II Korpusu Armijnego

W toku przesłuchania świadków pod koniec lat sześćdziesiątych nie udało się wyjaśnić, czy jeńcy polscy w Serocku rzeczywiście podjęli próbę ucieczki. Mieli zostać ostrzelani zarówno z karabinów, jak i ustawionych dodatkowo armat przeciwpancernych, przy czym ogień przerwano dopiero wówczas, gdy pojawiło się niebezpieczeństwo, że ucierpią też żołnierze niemieccy.

Szymon Datner ustalił z kolei, iż rzeź nastąpiła w rezultacie prowokacji. Gdy jeńcy ułożyli się już do snu, pilnujący ich Niemcy mieli nagle krzyknąć, że zbliża się czołg i jeńcy winni skryć się; część usłuchała kryjąc się w stogach stojących na polu; wówczas miał paść strzał, który był hasłem do rozpoczęcia masakry.

Nazajutrz towarzysze broni złożyli pomordowanych we wspólnym grobie na owym polu. Ofiary ekshumowano 1947 r.

Bibliografia

• Jochen Boehler: Ostatni mit. Wehrmacht i Einsatzgruppen w 1939 r. w Polsce. Mówią Wieki. [dostęp 25 października 2009].
• Szymon Datner: Zbrodnie Wehrmachtu na jeńcach wojennych w II wojnie światowej. Warszawa: Wydawnictwo MON, 1961, ss. 48-49.