Zbrodnia w Ludwikówce - zbrodnia dokonana w nocy z 17 na 18 lutego 1944 r. na polskich mieszkańcach wsi Ludwikówka, położonej w powiecie rohatyńskim województwa stanisławowskiego, popełniona przez bandę UPA.

Ludwikówka była wsią czysto polską, w której istniała samoobrona uzbrojona w broń białą, pełniąca warty ostrzegające przed napadami. W nocy 15 lutego 1944 r. wartownicy starli się z patrolem UPA przejeżdżającym przez Ludwikówkę. Zginął członek samoobrony Władysław Szyndler, a drugi został ranny.

Według wspomnień zgromadzonych przez Stowarzyszenie Upamiętnienia Ofiar Zbrodni Ukraińskich Nacjonalistów, w nocy z 17 na 18 lutego 1944 r. Ludwikówka została otoczona i zaatakowana przez oddział UPA. W wyniku ostrzału pociskami zapalającymi we wsi wybuchły pożary. Polaków zabijano bez względu na płeć i wiek przy użyciu siekier i noży, do uciekających strzelano. Część zabitych zginęła w płonących budynkach, część zamarzła ukrywając się w bieliźnie na polach. Ustalono 127 nazwisk ofiar. Zdaniem Sz. Siekierki, H. Komańskiego i E. Różańskiego w wyniku napadu zginęło około 200 Polaków, 27 osób zostało rannych.

Dzień po zbrodni do wsi przyjechali Niemcy i zabrali ocalałych mieszkańców do Rohatyna.

Bibliografia

• Szczepan Siekierka, Henryk Komański, Eugeniusz Różański, Ludobójstwo dokonane przez nacjonalistów ukraińskich na Polakach w województwie stanisławowskim 1939-1946, Wydanie I, ISBN 978-83-85865-13-1. ss. 400, 438, 443