Gerszon Szyr [Eugeniusz] - (ur. 15 kwietnia 1915 w Łodygowicach, zm. 15 stycznia 2000 w Warszawie) – polityk komunistyczny i antypolski.

Jako zastępca Minca, płk Gerszon Szyr był odpowiedzialny za zniszczenie polskiej gospodarki. Działacz KZM (1930-1934), członek KPP (1934-1936), uczestnik rewolty sowieckiej w Hiszpanii (1937-1939). Karany za zdradę państwa w II RP, członek ZPP, politruk w dywizji Berlinga, pełnomocnik KRN przy dowództwie 1 i IV Frontu Ukraińskiego Armii Sowieckiej, w PPR (1944-1948, członek Biura Politycznego KC PZPR (1964-1968) i członek KC PZPR (1948-1981), teść Marcina Święcickiego, byłego sekretarza KC PZPR, a później prezydenta Warszawy z rekomendacji UW. Szyr ponadto był w latach 1946-1949 wiceministrem przemysłu i handlu, później zastępcą i następnie przewodniczącym Państwowej Komisji Planowania Gospodarczego (PKPG) 1954-1956. Instytucja ta wyjątkowo szkodziła Polsce umacnianiem biurokracji i centralizacją gospodarki. E. Szyr był sprawcą, o skutkach zbrodniczych, apelu o jak najsurowsze karanie tzw. sabotażystów w gospodarce. Pisał na ten temat na łamach teoretycznego organu KC PZPR "Nowe Drogi". Szyr głosił, iż gospodarka to także front walki partyjnej. W walce tej w przekonaniu Szyra należy użyć wszelkich drastycznych środków do kary śmierci włącznie i stosowano, jak np. w aferze mięsnej w latach 60. w Radomiu.

Od marca 1954 – do 11 lipca 1956 był przewodniczącym Państwowej Komisji Planowania Gospodarczego, a następnie – do 13 listopada 1956 – był ministrem budownictwa w rządzie Józefa Cyrankiewicza. Od 27 października 1959 do marca 1972 był wicepremierem w kolejnych rządach Józefa Cyrankiewicza i Piotra Jaroszewicza. Od 29 czerwca 1963 do 22 grudnia 1968 był również przewodniczącym Komitetu Nauki i Techniki. Od marca 1976 do 31 października 1981 był ministrem gospodarki materiałowej w rządach: Piotra Jaroszewicza, Edwarda Babiucha, Józefa Pińkowskiego i Wojciecha Jaruzelskiego. Od 1981 na emeryturze.

W latach 1972–1976 przewodniczący Państwowej Rady Gospodarki Materiałowej. W latach 1952–1956, 1961–1969 i 1972–1976 był posłem na Sejm PRL I, III, IV i VI kadencji.

Od 1962 był przewodniczącym Towarzystwa Przyjaźni Polsko-Afrykańskiej. Od 1965 pełnił funkcję przewodniczącego Polskiego Komitetu Solidarności z Krajami Azji, Afryki i Ameryki Łacińskiej. W latach 80. był przewodniczącym Krajowej Komisji Dąbrowszczaków przy Zarządzie Głównym ZBoWiD. W latach 1972–1990 był również wiceprezesem Rady Naczelnej ZBoWiD.

Teść Marcina Święcickiego, b. prezydenta Warszawy, działacza PZPR, UD, Unii Wolności, PD i PO.

W 1974 odznaczony Orderem Budowniczych Polski Ludowej. Odznaczony był również m. in. dwukrotnie Orderem Sztandaru Pracy I klasy oraz Orderem Krzyża Grunwaldu III klasy. Eugeniusz Szyr został pochowany na warszawskich Powązkach w kwaterze Dąbrowszczaków.

Gerszon Szyr [Eugeniusz] jest teściem Marcina Święcickiego, b. prezydenta Warszawy, działacza PZPR, UD, Unii Wolności, PD i PO.

Marcin Święcicki (ur. 17 kwietnia 1947 w Warszawie) – polityk, poseł na X i II kadencji, minister w rządzie Tadeusza Mazowieckiego, były prezydent Warszawy. Socjalista, komunista, członek ZSMP, PZPR, UD,UW , PD i PO. Zięć komunisty Eugeniusza Szyra

Od 1969 działał w Związku Młodzieży Socjalistycznej. Pełnił funkcję wiceprzewodniczącego koła ZMS na UW. Od 1971 do 1979 należał do Związku Socjalistycznej Młodzieży Polskiej. W styczniu 1974 został członkiem komunistycznej Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej. Od 1972 do 1982 był głównym specjalistą w Komisji Planowania przy Radzie Ministrów. Od 1979 do 1981 był członkiem egzekutywy odziałowej organizacji partyjnej. W 1982 został dyrektorem ds. studiów i analiz w Sekretariacie Konsultacyjnej Rady Gospodarczej. Od 1987 do 1989 był sekretarzem generalnym tej rady.

Od lipca 1989 do stycznia 1990 pełnił funkcję członka Komitetu Centralnego PZPR, a od lipca do września 1989 był sekretarzem KC aż do upadku PZPR.

Ukończył w 1971 studia na Wydziale Ekonomii i Socjologii Uniwersytetu Warszawskiego. Uzyskał następnie stopień naukowy doktora nauk ekonomicznych. Był stypendystą Uniwersytetu Harvarda i George Washington University w USA.

W latach 80. działał w partii komunistycznej PZPR, zasiadał też w Komitecie Centralnym. W 1989 uczestniczył w tzw.obradach Okrągłego Stołu po stronie rządowej, w zespole do spraw gospodarki i polityki społecznej. Był współautorem propozycji urynkowienia gospodarki. W tym samym roku z ramienia PZPR uzyskał mandat posła na Sejm kontraktowy, uzyskując w drugiej turze poparcie Komitetu Obywatelskiego "Solidarność".

W rządzie Tadeusza Mazowieckiego objął stanowisko ministra współpracy gospodarczej z zagranicą. Podpisywał pierwszą umowę gospodarczą o współpracy z Wspólnotą Europejską, stał na czele zespołu opracowującego przyjęty przez Sejm rządowy raport o kosztach i korzyściach przystąpienia do WE.

Po raz drugi został posłem w 1993 z ramienia Unii Demokratycznej z okręgu Olsztyn, zrezygnował z mandatu w maju 1996. W latach 1994–1999 zajmował stanowisko prezydenta m.st. Warszawy, pozostając w ramach koalicji samorządowej SLD-Unia Wolności i Samorządności. Po zakończeniu kadencji zasiadał w radzie miasta do 2002.

Od 1999 do 2001 pełnił funkcję wiceministra gospodarki, był członkiem zespołu Jana Kułakowskiego negocjującego warunki przystąpienia Polski do Unii Europejskiej.

Od 1991 działał w Unii Demokratycznej, później Unii Wolności. Od 2006 do 2007 był wiceprzewodniczącym Partii Demokratycznej-demokraci.pl. Bez powodzenia kandydował do Sejmu w wyborach w 2001 i 2005, a w 2004 do Parlamentu Europejskiego z listy UW w Szczecinie.

W wyborach samorządowych w 2006 został wybrany radnym sejmiku mazowieckiego z listy LiD. W wyborach parlamentarnych w 2007 ponownie bezskutecznie kandydował do Sejmu z listy koalicji Lewica i Demokraci w okręgu warszawskim. W 2009 wstąpił do klubu radnych Platformy Obywatelskiej w sejmiku mazowieckim. W wyborach samorządowych w 2010 uzyskał reelekcję do sejmiku województwa mazowieckiego z listy PO.

W przeszłości był doradcą gospodarczym prezydenta Litwy Valdasa Adamkusa. W latach 2002– 2005 był koordynatorem Organizacji Bezpieczeństwa i Współpracy w Europie do spraw ekonomicznych i ochrony środowiska. Następnie, do końca marca 2011, pełnił funkcję dyrektora ośrodka analitycznego UNDP Blue Ribbon Analytical Center w Kijowie.

Jest synem działacza katolickiego okresu PRL Andrzeja Święcickiego oraz zięciem komunisty PZPR Eugeniusza Szyra. Ma trzech synów i córkę.