Bernard Świerczyna, ps. Max (ur. 23 lu­te­go 1914 roku w Chropaczowie (dzi­siej­sza część Świętochłowic) za­mor­do­wa­ny 30 grudnia 1944 w Auschwitz-Bir­ke­nau) — podporucznik rezerwy piechoty Wojska Polskiego, żołnierz Związku Walki Zbro­jnej, członek i wpółorganizator ruchu o­po­ru w Auschwitz.

Był synem Piotra, robotnika za­an­ga­żo­wa­ne­go w pracę niepodległościową, członka Polskiej Organizacji Wojskowej i u­czes­tni­ka trzech powstaniach śląskich. Rodzina Świerczynów przeniosła się do Mysłowic i zamieszkała w tzw. Bauvereinie. W My­sło­wi­cach Bernard kontynuował naukę w szkole powszechnej. Od 1925 roku rozpoczął edukację w Państwowym Gimnazjum Męskim im. Tadeusza Kościuszki w Mysłowicach. Bernard Świerczyna należał do wielu organizacji, takich jak Liga Obrony Prze­ciw­po­wie­trznej, Ligi Morskiej i Kolonialnej i Orlęta Strzeleckie. Po­dej­mo­wał on starania w zdobywaniu wiedzy z zakresu wojskowości i kwa­li­fi­ka­cji woj­sko­wych. Swe zainteresowania wojskowo-sportowe wykorzystał w działalności Związku Harcerstwa Polskiego. Pisał wiersze, opowiadania, drobne utwory dramatyczne i teksty piosenek. Był redaktorem utworzonego w 1933 roku w mysłowickim Gimnazjum tygodnika literackiego "Kuźnica Ducha". Pisywał także do ogólnopolskich i lokalnych gazet młodzieżowych. W 1935 roku Bernard Świerczyna złożył egzamin maturalny i uzyskał świa­de­ctwo do­jrza­ło­ści.

W latach 1935-1936 odbył obowiązkową jednoroczną służbę wojskową, w trakcie której ukończył Szkołę Podchorążych Rezerwy Piechoty w 26 Dywizji Piechoty w Skierniewicach. W 1937 roku uzyskał patent oficerski. W tym też roku rozpoczął pracę zawodową w Wydziale Skarbowym Urzędu Wojewódzkiego Śląskiego w Katowicach. Kilka dni przed wybuchem wojny zawarł związek małżeński z mysłowiczanką Adelajdą z Kierków. 28 sierpnia 1939 roku wcielony został do jednostki wojskowej, z którą udał się na ziemię lwowską. Po jej zajęciu przez Armię Czerwoną wrócił do Mysłowic i podjął pracę w miejscowym Urzędzie Skarbowym. Po kilku tygodniach został aresztowany przez Gestapo i osadzony w obozie jenieckim w Łambinowicach, skąd zwolniony został pod koniec 1939 roku. W 1940 roku przeniósł się na bezpieczniejsze dla Polaków tereny Generalnego Gubernatorstwa. Rozpoczął działalność konspiracyjną na terenie Krzeszowic ( na zachód od Krakowa ), gdzie wstąpił do w szeregi "Orła Białego" i Związku Walki Zbrojnej.

14 czerwca 1940 roku został aresztowany przez Gestapo w Krakowie, a 18 lipca przewieziony do niemieckiego obozu koncentracyjnego Auschwitz-Birkenau transportem z więzienia Montelupich. W KL Auschwitz otrzymał nr 1393. Ze względu na dobrą znajomość języka niemieckiego kierownictwo obozu zatrudniło Bernarda Świerczynę w charakterze pisarza w magazynie odzieżowym. Tu kontynuował pracę konspiracyjną, dzięki której rotmistrz Pilecki, przybyły do obozu 21.09.1940 roku na podstawie zebranych już materiałów opublikować je później aliantom. Po nawiązaniu współpracy z działaczami Związku Walki Zbrojnej i Związku Organizacji Wojskowej wszedł w skład ścisłego grona organizatorów ruchu oporu na terenie obozu oświęcimskiego. Bernard Świerczyna należał do najbardziej aktywnych członków ZWZ oraz wszedł do dowództwa Rady Wojskowej Obozu. W 1944 roku podjął próbę ucieczki został schwytany i ponownie osadzony w obozie, z zastosowaniem zaostrzonych rygorów. 30 grudnia 1944 roku Bernard Świerczyna został powieszony w ostatniej publicznej egzekucji na terenie KL Auschwitz. Osadzony przed egzekucja w podziemiach bloku 11, w celi nr 11 pozostawił po sobie ślad o wartości historycznej. Stanowi go wyryty na drzwiach celi śmierci wiersz, zakończony zwrotem łacińskim, który w przekładzie polskim brzmi: "Jak słodko umierać za Ojczyznę". Po 1945 roku, pośmiertnie Bernard Świerczyna odznaczony został Krzyżem Virtuti Militari klasy V, Śląskim Krzyżem Powstańczym i Krzyżem Oświęcimskim.

Osadzonych w podziemiach Bloku Śmierci KL Auschwitz pięciu członków obozowej konspiracji, którzy w ciągu kilkutygodniowego śledztwa nikogo nie zdradzili i swoimi zeznaniami nie przyczynili się do dalszych aresztowań, powieszono po apelu wieczornym 30 grudnia 1944 r. na placu przed kuchnią obozową. Przed śmiercią wznosili oni okrzyki w języku niemieckim i polskim: „Precz z Hitlerem!”, „Dziś my, jutro wy!”, „Niech żyje Polska!”. Straconych wówczas Bernard Świerczyna był jednym z twórców wojskowej organizacji konspiracyjnej wśród więźniów KL Auschwitz, najaktywniejszym jej działaczem oraz głównym łącznikiem między Radą Wojskową Oświęcim, a dowództwem Okręgu Śląskiego AK.