Lord Halifax

Edward Frederick Lindley Wood, 1. hrabia Halifax KG, GCSI, GCMG, GCIE (ur. 16 kwietnia 1881 w zamku Powderham w hrabstwie Devon, zm. 23 grudnia 1959 w Garrowby) – brytyjski działacz Partii Konserwatywnej, w latach 1926-1931 wicekról Indii, w latach 1938-1940 minister spraw zagranicznych Wielkiej Brytanii. Uważany za polityka proniemieckiego w maju 1940 r. był najpoważniejszym kandydatem na stanowisko premiera rządu brytyjskiego, ale świadom braku poparcia parlamentarnego odmówił pełnienia tej funkcji, czym otworzył drogę do władzy Winstonowi Churchillowi. W grudniu 1940 r. przestał być członkiem gabinetu wojennego. Premier mianował go brytyjskim ambasadorem w Waszyngtonie. Sprawował ten urząd do 1946 r.

W latach 1937-1938 był Lordem Przewodniczącym Rady. W listopadzie 1937 r. wyjechał do Niemiec, gdzie spotkał się z Adolfem Hitlerem. Po rezygnacji Edena ze stanowiska ministra spraw zagranicznych w 1938 r., Halifax zajął jego miejsce na czele Foreign Office.

Jako minister spraw zagranicznych w pełni popierał prowadzoną przez premiera Chamberlaina politykę appeasementu. Chciał oddać całą Europę Hitlerowi w zamian za pokój a na pierwsze danie miała być poświęcona Czechosłowacja i Polska. W 1940 r. był jednym z kandydatów do zastąpienia Chamberlaina na stanowisku premiera, ale ostatecznie na czele rządu stanął Winston Churchill. Halifax pozostał na dotychczasowym stanowisku, został również ponownie przewodniczącym Izby Lordów. Jednak na jesieni 1940 r. został wysłany do Waszyngtonu, gdzie został brytyjskim ambasadorem. Był brytyjskim delegatem na konferencji w San Francisco w 1945 r., na której podpisano Kartę Narodów Zjednoczonych.

Zmarł w 1959 roku.