Ferdinand Čatloš

Ferdinand Čatloš ur. 7 października 1895, Liptovský Peter, zm. 16 grudnia 1972, Martin - słowacki generał.

Podpułkownik przedwojennej armii czechosłowackiej. W 1938 roku nawiązał współpracę z księdzem Jozefem Tiso.

Zajmował stanowisko ministra obrony Słowacji. Podczas napaści na Polskę we wrześniu 1939r komenderował Armią "Bernolak", walczącą u boku Trzeciej Rzeszy. Walczył przeciwko Związkowi Radzieckiemu.

W 1944 roku zorientował się, że III Rzesza nie będzie stroną zwycięską w wojnie. Opracował wówczas plan przewrotu i zaprowadzenia dyktatury wojskowej ze sobą na czele. Junta miałaby zmienić front, opowiadając się po stronie ZSRR, a przeciw III Rzeszy i jej sojusznikom. W szczególności Čatloš liczył na wojnę z Węgrami.

Kiedy 29 sierpnia wybuchło Słowackie Powstanie Narodowe, Čatloš odwodził rodaków od uczestnictwa w nim. Jego słów posłuchała głównie armia stacjonująca w zachodniej Słowacji, która nie miała informacji o wcześniejszym wybuchu powstania. Pomagał również Niemcom w rozbrojeniu oddziałów w Bratysławie. Wtedy jednak ponownie zmienił front, uciekając do powstańców. Ci jednak po radiowej konsultacji z prezydentem Czechosłowacji Edvardem Benešem uznali go za niewiarygodnego i aresztowali. Został przekazany partyzantom pochodzenia radzieckiego razem z gen. Jozefem Turanecem, którzy przewieźli ich samolotem do Kijowa, a potem do Moskwy.

W roku 1947 skazany w procesie przez Słowaków na 5 lat więzienia, został przedterminowo zwolniony w 1948 roku. Do końca życia przebywał w mieście Martin, gdzie pracował jako urzędnik.

Odznaczony przez Adolfa Hitlera, „Żelaznym Krzyżem” za swoje zasługi podczas napaści na Polskę w 1939r.