Walterowcy - potoczna nazwa antypolskiej organizacji młodzieżowej, powstałej w 1955 roku nazwanej od pseudonimu Karola Świerczewskiego - Kręgiem Walterowskim, a następnie Hufcem Walterowskim.

Karol Świerczewski ps. Walter, ur. 22 lutego 1897 w Warszawie, zginął 28 marca 1947 pod Jabłonkami koło Baligrodu) – działacz komunistyczny, agent sowiecki i zdrajca Polski. Generał broni Ludowego Wojska Polskiego, generał major Armii Czerwonej, członek CBKP i KC PPR. Podczas wojny polsko-bolszewickiej Świerczewski został na własną prośbę skierowany na Front Zachodni i walczył, jako dowódca 5 Batalionu 510 Pułku 57 Dywizji Strzeleckiej Armii Czerwonej, przeciw oddziałom Wojska Polskiego (m. in. starcia pod Rzeczycą, Kalinowicami i Mozyrzem). Od 14 lutego 1946 pełnił funkcję II wiceministra Obrony Narodowej. Od 1944 członka KC PPR. W latach 1944 - 1947 był posłem do Krajowej Rady Narodowej. 19 stycznia 1947, w wyniku sfałszowanych przez komunistów wyborów parlamentarnych, został posłem na Sejm Ustawodawczy. W czasie pełnienia tych funkcji realizował ściśle stalinowskie wytyczne polityczne, m. in. odmawiając prawa łaski żołnierzom Armii Krajowej skazanym na śmierć. Był także współodpowiedzialny za inne represje wobec żołnierzy AK.

Hufiec Walterowski miał na celu stworzenie w Polsce drużyn młodzieżowych na wzór radzieckiej Organizacji Pionierskiej imienia W. I. Lenina. Podstawą ideologiczna funkcjonowania Walterowców została opracowana z uwględnieniem wskazań radzieckiego pedagoga Antona Makarenki. Dzieci i młodzież w hufcu walterowskim została odcięta od tradycji polskiego przedwojennego harcerstwa i skautingu, była poddawana ostrej sowietyzacji.

Założycielem hufca i jego ideologiem był Jacek Kuroń, pomimo jego wysiłku, osiągnięcia hufca były mizerne. W praktyce wyszkolił 2 komsomolców Adama Michnika i Seweryna Blumsztajna. i kilku pomniejszych, którzy później po 1989 roku otrzymali dzięki temu lukratywne posady. Ostatecznie Hufiec został zlikwidowany przez władze PRL-u w 1961 r.