Udo Voigt na tle grafiki z Rudolfem Hessem, Jena 2007

Udo Voigt (ur. 14 kwietnia 1952 w Viersen) – niemiecki nacjonalistyczny polityk, od 1996 przewodniczący NPD i jej radny w dzielnicy Treptow-Köpenick (od 2006).

Urodził się w rodzinie członka Sturmabteilung, który po 1945 zarabiał na życie jako kierowca. W wieku 16 lat wstąpił do NPD, był jej szefem w okręgu Freising (1978–1992). Od 1972 do 1984 służył w siłach powietrznych Bundeswehry stacjonując m.in. w USA i Grecji. Z powodu odmowy rezygnacji z członkostwa w NPD nie został dopuszczony do służby zawodowej. Po odejściu z armii podjął studia w Wyższej Szkole Nauk Politycznych w Monachium (Hochschule für Politik München), które ukończył w 1987 z dyplomem magistra. Obronił pracę na temat "Teorii Niemiec rządów federalnych wg traktatów wschodnich ze szczególnym uwzględnieniem problematyki suwerenności" (niem. Die Deutschlandtheorien der Bundesregierungen nach der Ostvertragspolitik unter besonderer Berücksichtigung der Souveränitätsproblematik"). Po ukończeniu studiów pracował m.in. jako przedsiębiorca.

Od 1986 prowadził Narodowo-Demokratyczne Centrum Kształcenia (Iseo) w Lombardii. W tym samym roku wybrano go do zarządu federalnego NPD. Sześć lat później objął przewodnictwo nad regionem bawarskim partii. Na kongresie w Bad Dürkheim w marcu 1996 niewielką większością głosów został wybrany nowym przewodniczącym NPD. Zastąpił w tej roli odbywającego karę więzienia za podżeganie do waśni narodowych Güntera Deckerta. W marcu 2002 i październiku 2004 przedłużono mu kadencję zdecydowaną większością głosów na kongresach w Königslutter i Leinefelde.

Podczas parteitagu w 2006

Od lat głosi poglądy wymierzone w porządek prawny RFN, nie stroniąc od wypowiedzi nacjo­na­lis­tycz­nych, kseno­fo­bicz­nych i re­la­ty­wi­zu­ją­cych zbrodnie III Rzeszy, w szczególności zagładę Żydów. W 2003 sąd w Stralsundzie wszczął postępowanie przeciwko Voigtowi za nawoływanie podczas kampanii w 1998 do zbrojnego oporu przeciwko systemowi politycznemu RFN. W wywiadzie dla pisma Junge Freiheit z 2004 zatytułowanym "Naszym celem jest likwidacja RFN" (Ziel ist, die BRD abzuwickeln) nazwał Adolfa Hitlera "wielkim niemieckim mężem stanu", a RFN "bezprawnym systemem". Podczas demonstracji w Jenie w 2007 zaproponował przyznanie Rudolfowi Hessowi pokojowej nagrody Nobla. W marcu 2007 wziął udział w obchodach na cześć zabitych żołnierzy SS w Budapeszcie, gdzie część działaczy NPD wznosiła nazistowskie pozdrowienia. Sam Voigt nazwał nazistowskie pozdrowienie "pozdrowieniem pokoju", które po 60 latach od upadku Rzeszy powinno zostać zalegalizowane. W grudniu 2007 udzielił irańskiej TV wywiadu, w którym powątpiewał w liczbę ofiar Holocaustu. W związku z tą wypowiedzią przewodniczący komisji spraw wewnętrznych Bundestagu Sebastian Edathy zapowiedział złożenie doniesienia do prokuratury. W 2005 porównał bombardowanie Drezna w czasie II wojny światowej do Holocaustu. 10 grudnia 2007 udzielając wywiadu telewizji ARD zażądał od Polski zwrotu Pomorza, Prus Zachodnich, Prus Wschodnich, Śląska, Gdańska i Wrocławia, a od Rosji Kaliningradu. Wspiera w Polsce – separatystyczną organizację RAŚ [ Ruch Autonomii Śląska] dążącej do oderwania Śląska od Polski i rozbicia jej na regiony.

2 stycznia 2008 gdyńska prokuratura wszczęła śledztwo stawiając mu zarzut brzmiący: "nawoływanie do popełnienia zbrodni, tj. podjęcia działań zmierzających bezpośrednio do oderwania części obszaru Rzeczy­pos­po­li­tej Polskiej".

Był kilkukrotnie skazywany na niewielkie kary grzywny za podżeganie do wyrzucenia cudzoziemskich kryminalistów z Niemiec. W kwietniu 2009 sąd skazał nieprawomocnym wyrokiem (Voigt się odwołał) Voigta i dwóch innych członków NPD na kary finansowe w wysokości 2000 € za obrazę niemieckiego piłkarza urodzonego w Afryce Patricka Owomoyeli podczas rozgrywanych w 2006 roku Mistrzostw Świata. W swojej obronie Voigt twierdził, że hasło Biały - nie tylko kolor koszulki ilustrowane trykotem z numer 25 (bez pokazania twarzy Owomoyeli) było elementem kampanii walki z korupcją w sporcie.