Jednym z niesamowitych trików sowieckich jeszcze przed Gorbaczowem, było organizowanie przez KGB i bezpieki państw obozu socjalistycznego tzw „opozycji", kreowanie „dysydentów", całych nielegalnych organizacji politycznych, etc.
Cel tych prowokacji był podwójny:
Poletkiem doświadczalnym, a wkrótce wzorcowym, był „dysydentyzm" w Polsce. Drogą takiej właśnie prowokacji zrodził się KOR.
23 września 1976 r. powstał Komitet Obrony Robotników. Sejm PRL został o tym poinformowany listem otwartym Jerzego Andrzejewskiego skierowanym do marszałka Sejmu. Jednocześnie Komitet Obrony Robotników wystosował do społeczeństwa apel.
Wojna podjazdowa z ekipą Gierka rozpoczyna się oficjalnie i w ukryciu m.in. metodą
otwartych listów protestacyjnych do władz, sygnowanych przez grupy .autorytetów
moralnych., zaś ukryta to działalność wydawnicza i powołanie Komitetu Obrony Robotników
(KOR). Działania wojenne przeciwko opozycji uaktywnia rozpasanie bezprawia i terroru
reżimu gierkowskiego w stylu bermanowsko-radkiewiczowskim. Są bezkarnie mordowani
niewygodni, ale i przypadkowi ludzie. Biją zatrzymanych w aresztach milicyjnych i
esbeckich, młodych ludzi znieważa się i torturuje.
W obawie o własne korzyści czerwona elita związana z reżimem gierkowskim nie staje
w obronie robotników, maltretowanych za protesty przeciwko polityce władzy PRL w
aresztach milicyjnych i więzieniach Polski Ludowej. Natomiast potomkowie żydowsko-stalinowskich
katów Narodu polskiego bez obaw o swoje życie, dla zdobycia uznania i
wiarygodności w wolnym świecie zwracają uwagę na bezprawie rządów Gierka i
Jaroszewicza zachodnim ośrodkom socjaldemokracji i międzynarodowym instytucjom praw
człowieka. W tym celu wykorzystują wyjazdy na Zachód m.in. byli członkowie Klubu
Krzywego Koła, jak np. Michnik, Kuroń, Geremek. Przekazy te niebawem ułatwią osiąganie
celów politycznych niweczących zmagania patriotów o odrodzenie Polski.
Organem stałego międzynarodowego szantażu dyktatury Gierka stała się tzw. Konferencja Helsińska i jej Fundacja Praw Człowieka. Skuteczny sposób nacisku i instrument wymuszania międzynarodowej żydomasonerii, powiązanej z kapitałem światowym, zachodnioeuropejską Międzynarodówką Socjalistyczną i innymi wpływowymi organizacjami międzynarodowymi. Donosicielami do tych organizacji międzynarodowych były agendy przeciwników stylu władzy Gierka, wywodzących się w znaczącej części z byłych studentów znanych z ostrych protestów w tzw. wydarzeniach marcowych 1968 roku. Mieniąca się opozycją antygierkowską frakcja trokistów i lewaków z rodowodem bierutowsko-bermanowskim, zadomowiona w PZPR, nie traciła czasu i przygotowywała kolejne rebelie przeciwko władzy twardogłowych. Sprzyjała im bezsilność pobratymców wobec walącej się centralnie sterowanej gospodarki socjalistycznej i związany z kryzysem, narastający sprzeciw społeczeństwa polskiego.
Dla komunistycznej opozycji, z natury antynarodowej i antypolskiej, gotowej do skoku po władzę w latach 1966-1968 liczyła się miękkość i otwartość za usługi specjalne zbrodniczego MSW . kierowanego żelazną ręką kolejno M. Moczara, K. Świtały, F. Szlachcica, W. Ociepkę, St. Kowalczyka, S. Milewskiego z rekomendacją sowieckiego GRU i NKWD-KGB, a zatem nieutrudnianiu wyjazdów na konsultacje do krajów zachodnich, oddanych wyznawców socjalultraliberalizmu: B. Toruńczyk, Michnika, Blumsztajna, E. Zarzyckiej, Krzemienia, Rozmarynowa, W. Górskiego, Hoffmana, Rubinsteina, Maryny Ochab, jej matki Rozalii, Sz. Koszela, A. Perskiego, N. Nortona, J.T. Grossa . autora książek oskarżycielskich Polaków, A. Zambrowskiego i wielu innych.
Po wydarzeniach Marca 1968 i Grudnia 1970 zaostrzono kontrolę i ograniczono wyjazdy obywateli na Zachód. Utrudnienia te, jak dowodzą fakty, nie obejmowały Adama Michnika. Mógł on odbywać liczne i w czasie długie podróże po krajach zachodnich. W listopadzie 1970 roku udał się do Włoch, w grudniu zjawił się w Wielkiej Brytanii. Przebywał w 1976 roku we Francji i tu powrócił zimą. Wygłaszał mowy na specjalnie organizowanych konferencjach m.in. o dwudziestej rocznicy masakry węgierskiej i polskiej .rewolucji październikowej. 1956 roku, nagłaśniał KOR i organizował akcje solidarnościowe z tą organizacją. W połowie lat siedemdziesiątych A. Michnik organizuje poparcie dla KOR opinii publicznej Zachodu z udziałem zachodnich lewicowych mediów, intelektualistów, artystów i polityków. Jego bazę propagandową stanowiły zachodnie ośrodki i partie socjaldemokratyczne oraz komunistyczne, uważane za .lewicę demokratyczną. i .liberalne elity. Zachodu. Dla uściślenia dodać trzeba, iż była to elita zachodniej żydowskiej społeczności, ponadnarodowej, niezależni od granic i władz państwowych, werbalnych podziałów na socjaldemokrację, komunę czy tzw. katolewicę, solidarna wewnętrznie, otwarta na solidaryzm międzynarodowy, głównie ze swymi braćmi w Polsce.
W imieniu partii socjaldemokratycznych zachodniej Europy gotowość do współpracy m.in. z KOR-em publicznie wyrażał Willy Brandt vel Karl Herbert Frahm (1913-1992) w latach 1969-1974, kanclerz RFN. Ożywienie kontaktów z partiami komunistycznymi Wschodniej Europy, a więc i PZPR nastąpiło od 1976 r. po wyborze Brandta na przewodniczącego Międzynarodówki Socjalistycznej, z wiceprzewodniczącym Szymonem Perezem i zarazem przewodniczącym izraelskiej Partii Pracy. W Izraelu zajmującym kluczowe stanowiska: wicepremiera i ministra skarbu.
Po ociepleniu atmosfery między PZPR a partiami socjaldemokratycznymi zachodniej Europy, głównie z socjalistami zachodnioniemieckimi, następują liczne podróże do krajów zachodnich i spotkania, zwłaszcza z liderami niemieckiej partii socjalistycznej (SPD), m.in. Mieczysława F. Rakowskiego . funkcjonariusza KC PZPR w roli liberała . naczelnego redaktora tygodnika .Polityka. . organu rządzących komunistów. Zbliżenie to wpływało na powstrzymywanie się kierownictwa partyjno-rządowego PRL od ostrzejszych sankcji przeciwko działaczom KOR i łagodniejsze traktowanie oponentów pochodzenia żydowskiego z lat sześćdziesiątych.
Kierownictwo KC PZPR wiedziało o spotkaniach, głównie Kuronia i Michnika w opiniotwórczych ośrodkach socjalistów i ultraliberałów w państwach zachodnich. Widziało o ich staraniach budowania w Polsce socjalizmu z ludzką twarzą. Systemu wykluczającego dążenia opozycji patriotycznej dla odrodzenia narodowego i odzyskania niepodległości państwa polskiego. Wiedziało również o taktyce socjalistów zachodnich zmierzających do utworzenia socjaldemokratycznej Unii Europejskiej.
PZPR-owskie elity rządzące Polską nabrały też pewności do żydowskich .reformatorów. PRL i zaufały gwarancjom zmian bezpiecznych dla zbrodniczych władz komunistycznych Polski Ludowej. Powodów było na pewno dużo, dla których z końcem lat sześćdziesiątych i latach siedemdziesiątych wznowiły kontakty państwa Europy Zachodniej z państwami Europy Wschodniej. Najbardziej jednak ocieplenia i ożywienia kontaktów z Polską i Związkiem Sowieckim wymagał interes Izraela. Rolę mediatora przyjęli socjaldemokraci sprawujący w owym czasie rządy w wielu państwach zachodnich. Jednym z kluczowych problemów było zabieganie o zezwolenia władz sowieckich na emigrację rosyjskich Żydów do Izraela. M.in. z tego powodu władza PRL .zadbała. o wyjazd kilku tysięcy Żydów z Polski, głównie rebeliantów ze struktur PZPR, rządu, szkolnictwa, nauki, MSW i MON.
Komitet Obrony Robotników (KOR) ukonstytuowany dopiero we wrześniu 1976 roku
podjął rejestrację wcześniejszych represji i nagłaśnianie aktów terroru i przemocy oraz
udzielał pomocy materialnej rodzinom skazanych.
Obecnie, po latach, rola KOR, a następnie KSS KOR nieco ściemniała w ocenie
działalności tej organizacji, zwłaszcza na tle antypolskich postaw i późniejszych wyborów
politycznych. Wielu jej czołowych działaczy brało udział w .okrągłym stole. po stronie
zdrady interesów narodu polskiego.
Latem 1976 roku grupa Leszka Moczulskiego . okazało się po latach agenta SB
(jeszcze nie KPN) . wydała w formie maszynopisu tzw. Programu 44. Propozycje reform
ustroju PRL. Kilka miesięcy później Moczulski rozprowadzał swój Memoriał i bez
utrudniania przez SB.
W listopadzie 1976 r. Jacek Kuroń . współpracownik UB i SB w latach 50. i
późniejszych . upowszechniał Myśli o programie działania stanowiące wykład strategii
.opozycji. konstruktywnej w rozumieniu KC PZPR.
Karol Modzelewski . syn Zygmunta, agenta NKWD, we Francji pod przykrywką
działacza Francuskiej Partii Komunistycznej, stalinowca, posunął się do wysłania listu do
Gierka, coś w rodzaju studium sytuacji i proponowanych zmian, koniecznych dla zachowania
władzy komunistycznej i obrony systemu PRL.
Postulat zmian, podobnie jak Kuroń i Moczulski, ogłosił Tadeusz Mazowiecki,
zagorzały krytyk i niszczyciel Prymasa Stefana Wyszyńskiego w roli dziennikarza .Więzi..
Propozycję tego .opozycjonisty. upublicznił dziennik .Frankfuter Allgemeine Zeitung..
Wreszcie, jakiś anonim, prawdopodobnie pochodzący z Wydziału Propagandy KC
PZPR, podpisujący się .Marek Torbacz., opracował tekst pod nazwą .Możliwości działania
opozycji w Polsce.
Komuniści o .ludzkiej twarzy., bo za takich się uważała ekipa Gierka, czytając te prace
i memoriały, powoli odzyskiwali spokój i pogodę ducha widząc, że mają do czynienia wprawdzie z
opozycją, ale także o ludzkiej twarzy. Rzekomi wrogowie komunizmu wyrazili swoje zatroskanie o
stan państwa i ustroju PRL. Przedstawiali zagrożenia, przestrzegali przed kryzysem państwa, wybuchem
społecznym. Domagali się władzy, czyli .pluralizmu., widząc w nim warunek społecznego pokoju i
spokoju. Domagali się demokracji, gdyż w represjach widzieli ślepy zaułek władzy i ogólny regres.
Widzieli potrzebę realizmu, a prawa człowieka i obywatela, będące echem Konferencji Helsińskiej,
postrzegali jako podstawowy kanon państwa demokratycznego.
Strategię działania opozycji A. Michnik osadził na wspólnej międzynarodowej płaszczyźnie solidarności z walką robotników i intelektualistów Zachodu, tamtejszych partii, związków i organizacji lewicowych i liberalnych (czyt. libertyńskich), co było już jawną deklaracją internacjonalizmu w walce o ustrój sprawiedliwości społecznej, a może nawet o światową rewolucję. Nie biorąc pod uwagę rozliczenia komunistów z dokonanych zbrodni ludobójstwa w Polsce i innych krajach europejskich.
W programach, memoriałach, strategiach wymienieni autorzy starannie unikają wezwań i skłaniania rządzących komunistów do oddania Narodowi państwa. Stronią też od takich kategorii, jak wolność, niezależność, suwerenność, niepodległość, sprawiedliwość czy powrót do korzeni Narodu i państwa polskiego. Niewątpliwie ze strony Moczulskiego, Kuronia, Michnika, Modzelewskiego i ich stronników jest to rezygnacja z walki o niepodległą Polskę. W KC PZPR to antynarodowe stanowisko wykorzystano do podziału opozycji na konstruktywną . gotową do ustępstw i ugody oraz niekonstruktywną . antykomunistyczną i niepodległościową. Podział ten władcy PRL brali pod uwagę w dalszych represjach i eliminowaniu z działalności publicznej osób zaangażowanych w walkę o odzyskanie Polski wolnej i niezależnej. Wskazują na to m.in. skryte morderstwa SB i MO w latach osiemdziesiątych i na początku lat dziewięćdziesiątych.
Ekipa Gierka przestraszyła się nacisków Zachodu i 19 lipca (w związku ze świętem 22 lipca) ogłoszono amnestię. Objęła ona 5 więzionych jeszcze robotników oraz aresztowanych korowców. Wszyscy wyszli na wolność 23 lipca 1977 r. Główny cel postawiony przez KOR został osiągnięty.
Następcą KOR-u był KSS KOR.