Michaił Iwanowicz Kalinin (ros. Михаил Иванович Калинин) (ur. 19 listopada 1875 r., zm. 3 czerwca 1946 r.). Pochodzący z rodziny chłopskiej polityk radziecki, członek partii bolszewików od 1898. Zbrodniarz ludobójca, odpowiedzialny za wiele zbrodni w tym za zbrodnię katyńską.

W roku 1919 po śmierci Jakowa Swierdłowa został przewodniczącym Ogólnorosyjskiego Centralnego Komitetu Wykonawczego Rad bolszewickiej Rosji, czyli formalną głową państwa. Pełnił dalej ten urząd po utworzeniu ZSRR, a od roku 1938, czyli od przyjęcia nowej konstytucji, pełnił funkcję Przewodniczącego Prezydium Rady Najwyższej ZSRR. W przeciwieństwie do poprzednika był działaczem niewielkiego kalibru i wysunięto go na tak ważny urząd, gdyż był jednym z nielicznych bolszewików pochodzenia chłopskiego. Nazywano go w propagandzie wszechzwiązkowym starostą, ale jego rola była głównie reprezentacyjna.

W roku 1919 został kandydatem (zastępcą członka) Biura Politycznego KC WKP(b), a w 1925 r. pełnym członkiem Biura Politycznego.

Początkowo był przeciwny kolektywizacji, ale w końcu pod presją Stalina ją poparł. Stalin tolerował pewną niezależność w wypowiedziach Kalinina, gdyż uważał go za polityka prostolinijnego i chwiejnego, niezdolnego do intryg i w ostateczności zawsze podtrzymującego linię wodza. Niemniej jednak żona Kalinina była aresztowana i więziona w łagrach, skąd zwolniono ją dopiero w latach 40.

Kalinin został zwolniony kilka miesięcy przed śmiercią z funkcji głowy państwa z powodu choroby.

Kalinin był współodpowiedzialny za wiele masowych zbrodni. Jego podpis, jak i innych członków politbiura, widniał na decyzji o zamordowaniu polskich oficerów w Katyniu.

Na jego cześć przemianowano miasto Królewiec (Kaliningrad).