Antoni Szylling

Antoni Szylling ur. 31 sierpnia 1884 w Płoniawach, zm. 17 czerwca 1971 w Montrealu – generał brygady Wojska Polskiego podczas II wojny światowej. Dowódca Armii Kraków.

Jeden z wybitniejszych polskich dowódców kampanii wrześniowej 1939 r., obok gen. Wiktora Thommée.

1 sierpnia 1914 został zmobilizowany do armii rosyjskiej, w której zakończył służbę w stopniu sztab. kapitana.

20 października 1917 przeszedł do II Korpusu Polskiego, gdzie dowodził 5 pułkiem strzelców. Do stopnia majora awansował w 1918 r. Po bitwie pod Komowem dostał się do niewoli niemieckiej.

W Wojsku Polskim od stycznia 1919. W wojnie polsko-bolszewickiej dowodził 44 Pułkiem Piechoty. Do stopnia pułkownika awansował w 1922 r. i w marcu tego roku przeszedł na własną prośbę do rezerwy. W grudniu 1925 został powołany do służby czynnej i objął funkcję dowódcy piechoty dywizyjnej 28 Dywizji Piechoty w Warszawie. Po powrocie do służby dowodził piechotą 28 DP w Warszawie, potem tę samą funkcję pełnił w 23 DP w Katowicach. Ukończył III kurs Centrum Wyższych Studiów Wojskowych. Od 2 maja 1928 był dowódcą 8 Dywizji Piechoty w Modlinie. Generałem brygady został w 1929.

W maju 1937 objął funkcję generała do prac przy Generalnym Inspektoracie Sił Zbrojnych na odcinku śląskim.

W wojnie obronnej Polski w 1939 r. dowodził Armią Kraków, w składzie 5 dywizji piechoty (6, 7, 21, 23 i 55 rezerwowa) oraz trzech brygad (10 zmotoryzowanej Brygady Kawalerii, Krakowskiej Brygady Kawalerii i 1. Brygady Górskiej). Armia ta miała bronić przemysłowego regionu Górnego Śląska i południowego skrzydła polskiego frontu.

2 września Armia Kraków opuściła swoje pozycje, po tym jak niemieckie zagony pancerne wdarły się w głąb polskiej obrony na styku obrony Armii "Kraków" z Armią "Karpaty" na południu i Armią "Łódź". Gen. Szylling, pomimo tak ciężkiej sytuacji, dał wyraz opanowania żołnierskiego rzemiosła najwyższej próby przeprowadzając Armię Kraków (kilkakrotnie otaczany), aż na Lubelszczyznę.

19 września 1939 gen. Szylling wraz z ostatkami jego armii w grupie wojsk dowodzonych przez gen. Tadeusza Piskora (dowódca Armii Lublin) dotarły pod Tomaszów Lubelski. Szylling proponował pozorowany atak na Tomaszów, zaś właściwy przez Narol nad Tanwią. Jednak gen. T. Piskor zdecydował się atakować wyłącznie Tomaszów. Oddziały polskie stoczyły swą ostatnią bitwę – niemiecka zapora w Tomaszowie była zbyt silna, pozostałą jedynie kapitulacja.

20 września po raz drugi dostał się do niemieckiej niewoli. Niemal cały okres wojny, do 30 kwietnia 1945 spędził gen. Szylling w obozie jenieckim VII A Murnau. Wyzwolony przez Amerykanów – wyjechał najpierw do Francji, następnie do Wielkiej Brytanii i Kanady. Mieszkał w Montrealu, gdzie zmarł 17 czerwca 1971. Miejscem jego wiecznej warty jest cmentarz Satveur des-Mont. Rok po zakończeniu wojny mianowano Antoniego Szyllinga generałem dywizji.

Odznaczony między innymi Orderem Virtuti Militari 4 i 5 kl., Orderem Odrodzenia Polski 3 i 4 kl., trzykrotnie Krzyżem Walecznych oraz Złotym Krzyżem Zasługi.