Zespół Szkół Ponadgimnazjalnych Nr 3 w Bełchatowie / patron szkoły
Ludwik Czyżewski ps. Julian, Dalia, Wiktor, Franciszek, Beskid (ur. 8 października 1892 w Wadolinie (pow. Bohatyń), zm. 25 marca 1985 we Wrocławiu) – polski dowódca wojskowy, generał brygady Polskich Sił Zbrojnych na Zachodzie.
Kształcił się w Brzeżanach. Studiował medycynę we Lwowie, gdzie działał w ZWC i Legionach Polskich. Oficer rezerwy piechoty armii austriackiej. W 1914 powołany do służby czynnej w armii austriackiej. Walczył na froncie rosyjskim i włoskim – dowódca kompanii. W październiku 1918 stworzył w Lublanie oddział polski i przywiózł go do Polski.
Od listopada 1918 w Wojsku Polskim, współtwórca 9 pułku piechoty (później 26 pułk piechoty) – dowódca kompanii i, a potem batalionu. Kapitan z 1 czerwca 1919. Brał udział w działaniach pułku na Śląsku, a potem w wojnie polsko-bolszewickiej. W okresie październik 1920 – 1922 w MSWoj. W 1922] na kursie dla oficerów sztabowych w Centrum Wyszkolenia Piechoty. W l. 1923 – 1924 dowódca baonu w 25 pułku piechoty. Major z 15 sierpnia 1924., w l. 1928 – 1932 kwatermistrz 25 pułku piechoty, 1932 – styczeń 1936. Podpułkownik z 1 stycznia 1937. W styczniu 1932 wyznaczony na stanowisko zastępcy dowódcy 2 pułku piechoty Legionów w Sandomierzu. W styczniu 1936 objął dowództwo tego pułku, w składzie 2 Dywizji Legionów. 1 stycznia 1937 roku awansował do stopnia pułkownika.
Podczas wojny obronnej, 5 września 1939 walczył w bitwie pod Borowską Górą. Walczył do 28 września w obronie Modlina.
W okresie okupacji niemieckiej nie poszedł do niewoli, a działał w organizacji Siła Zbrojna Polski, ZWZ i AK. Był komendantem Okręgu Łódź AK (1942-1943) i komendantem Okręgu Lwów AK (1943-1944).
Po wojnie pracował w Wydawnictwie Kartograficznym we Wrocławiu.
Autor wspomnień o obronie Modlina.
Dnia 3 maja 1972 awansowany na generała brygady.
Odznaczenia
Publikacje