Jan Cieński (ur. 7 stycznia 1905 w Pieniakach, zm. 26 grudnia 1992 w Złoczowie) – polski ksiądz katolicki, od 1967 jedyny (tajny) biskup katolicki na Ukrainie.

Był synem Marii Dzieduszyckiej (wnukiem fundatora Muzeum Przyrodniczego we Lwowie Włodzimierza Dzieduszyckiego) i Tadeusza Cieńskiego, polityka, posła na Sejm galicyjski, działacza społecznego, przewodniczącego Komitetu Obywatelskiego we Lwowie podczas walk o miasto w 1918 roku, senatora II RP.

Ukończył Akademię Rolniczą w Dublanach, po czym zapisał się na studia prawnicze na Uniwersytecie Jana Kazimierza. W 1933 wstąpił do seminarium duchownego we Lwowie i 26 czerwca 1938, w wieku 33 lat otrzymał we Lwowie z rąk arcybiskupa Bolesława Twardowskiego święcenia kapłańskie. W latach 1938–1945 był wikariuszem, a od 26 listopada 1945 administratorem i następnie proboszczem w Złoczowie. Pełnił tam posługę duszpasterską aż do śmierci, przez 54 lata.

Po rzezi mieszkańców Huty Pieniackiej przez ukraińskich nacjonalistów przy udziale żołnierzy 14 Dywizji Grenadierów SS (28 lutego 1944) zaopiekował się żyjącymi ofiarami, zaś pomordowanych, chowanych w zbiorowych mogiłach żegnał żałobną liturgią w dniu 2 marca 1944. 30 czerwca 1967 podczas pobytu w Gnieźnie został w tajemnicy konsekrowany na biskupa przez prymasa Polski kardynała Stefana Wyszyńskiego.